Manisa’da yakalandığı hastalıktan dolayı kriz geçirerek, etrafa ve kendisine zarar verdiği gerekçesiyle kimsenin sahip çıkmadığı genç, sokakta yaşam savaşı veriyor. Çevre sakinleri yemek verdiği zaman karnını doyuran, yemek bulamadığı zamanlarda ise uyuyarak açlığını unutmaya çalışan Dağ, hayırseverlerden yardım bekliyor.

Manisa’da daha çocuk yaştayken annesini kaybeden, üvey annesi tarafından ise istenmemesi sebebiyle dedesinin büyüttüğü Ergün Dağ (36), psikolojik sorunları sebebiyle bundan 6 yıl önce sara (epilepsi) hastalığına yakalandı. Yakalandığı sara hastalığı sonrasında hayatı kararan Dağ, etrafa ve kendisine zarar verdiği gerekçesiyle ne çalışabilecek bir iş ne de kalacak bir yer bulabildi. 6 yıldır Yunusemre ilçesindeki sokaklarda yaşam savaşı veren Dağ, çevre sakinleri ve esnafların yardımıyla ayakta kalıyor. Haftada üç defa sara krizi geçiren Dağ, aldığı darbeler sebebiyle ölme korkusuyla diken üzerinde yaşıyor.

Hayırseverlerden yardım bekleyen Dağ, “Kendimi bildim bileli böyleyim. Beni rahmetli ninem ve dedem büyüttü. Onlar ölünce ortalıkta kaldım. İzmir’de, İstanbul’da farklı illerde dükkan köşelerinde kaldım. Bu rahatsızlık bende başlayınca bir daha beni işe de almadılar. Perişan bir halde sokaklarda yaşıyorum. Dükkan köşelerinde, parklarda yatıyorum. Okul bahçelerinde yatıyorum. Neresi denk gelirse orada yatıyorum. Her yere başvurdum. Uğramadığım daire kalmadı. Kimse bana yardımcı olmadı. Kimse sahip çıkmadı. Elimden tutanım olmadı. Ben de mecbur orada burada yatıyorum. Geçimimde eş dost bazen yardımcı oluyor. Şimdi herkese de diyemem ki karnım aç. Karnımı doyurun. Nasıl yapabilirim. Bu dünyada nasıl yaşayabilirim” diye konuştu.

Sürekli aç kaldığından dolayı ilaçlarını düzenli olarak içemediğini belirten Dağ, şöyle devam etti: “Yağmur çamur demeden her yerde yatıyorum. Sokaklarda kalıyorum. Ben buralarda en sonunda açlıktan öleceğim. Param yok. Kimse de destek çıkmıyor. Ondan sonra mı devlet sahip çıkacak. Şu anda karnımı doyuramıyorum. Aç aç geldim. Kafamı vurdum yatıyorum. Açlıktan kilitlenip bayılacağım. İlaçlarımı doğru düzgün içemiyorum. Karnımı doyuramayınca nasıl ilaç içeceğim. Dişlerim yüzüm her yerim param parça oldu. Bu rahatsızlık yüzünden her yerde kilitlenip duruyorum. Kendime geldiğimde, bakıyorum kafam paramparça olmuş. Beynim bir yere çarpsa, kendimi öldürsem ne olacak. Ben ölmek istemiyorum. Bir insanoğlunun bana el atarak yardım etmesini bekliyorum.”