UNESCO’nun ‘Somut Olmayan Kültürel Miras’ listesinde yer alan ve bu yıl 23-28 Nisan’da 479’uncusu gerçekleştirilecek olan Uluslararası Manisa Mesir Macunu Festivali’nde saçılacak 6 ton mesir macununun hazırlanmasına başlandı. 15 kadın tarafından 5 asırlık aslına uygun olarak elle yapımına başlanılan mesir macunları, istiflenen çuvallarda vatandaşlara saçılacağı günü bekliyor.

Yavuz Sultan Selim’in eşi, Kanuni Sultan Süleyman’ın annesi Ayşe Hafsa Sultan hastalandığında dönemin ünlü hekimi Merkez Efendi tarafından 41 çeşit baharatın karışımıyla hazırlanan mesir macunu, Hafsa Sultan’ın fermanıyla 479’uncu kez halka saçılmak için karılmaya başlandı. Erkek eli değmeden 15 kadın tarafından Manisa’yı Mesir’i Tanıtma ve Turizm Derneği imalathanesinde hazırlanan mesir macunları, tek tek işlendikten sonra kağıtlara sarılıyor. 5 asırlık geleneklere uygun olarak, 41 çeşit baharatın kullanılarak hazırlanmaya başlanan 6 ton mesir macunu, istiflendiği çuvallarda, Sultan Camisi kubbe ve şerefelerinden halka saçılacağı günü bekliyor.

23 Nisan’da başlayacak olan Mesir Festivali Haftası’nın 28 Nisan’da saçım finali ile sonlanacağını belirten Manisa’yı Mesir’i Tanıtma ve Turizm Derneği Başkanı Ufuk Tanık, “479’uncu Mesir Macunu Festivali’ni kutlayacağız. 21 Mart’ta temsili karma töreni yapılacak. 23 Nisan’da başlayan festival haftası 28 Nisan’daki saçım finali ile sonlanacak. Manisa Valiliği, Manisa Büyükşehir Belediyesi, Şehzadeler Belediyesi ve İl Kültür ve Turizm Müdürlüğünde içerisinde yer aldığı komite çalışmalarına başladı. Son 2 yıldır ülkemizde yaşanan terör olayları ve Afrin Harekatı nedeniyle festival haftası eğlence anlamında biraz sıkıntılı olmuştu. Bu sene yine inşallah 3 sene önceki gibi büyükelçilikler nezdinde davetlerimiz yapıldı. Yabancı misafirlerimizin de katılımıyla birlikte 23 Nisan’da başlayacak olan festival haftasını dolu dolu bir hafta geçireceğimize inanıyorum. Festivallerin olmazsa olmazı halk konserlerimiz de olacak. Bununla ilgili çalışmalarımız da sürüyor. Bir problem olmadan bayram havası içerisinde bu sene Mesir Festivalimizi kutlayacağız” diye konuştu.

Hazırlıklar bir ay sürüyor

Tanık, 6 ton mesir macununu geleneğe en yakın şekilde hazırlamaya başladıklarını belirterek, şöyle devam etti:

“Mart ayının ilk haftası itibariyle bu sene saçacağımız 6 ton mesiri geleneğe en yakın şekilde hazırlamaya başladık. İmalathanemizde bulunan 15 kadın arkadaşımız elleri ile sararak, hiçbir teknoloji kullanmadan hazırlıyor. Çünkü saçımı gerçekten çok önemli ve burada bunu yaşamak çok farklı. 6 mesir macununu hazırlamamız hemen hemen bir ay sürüyor. Mart başı itibariyle de hazırlıklarımız tamamlandı. Dernek olarak da üzerimize düşeni en iyi şekilde yapacağız. Mesirlerimizi saçım gününe hazır bir şekilde hazırlayacağız. Hazırladığımız mesirlerin temsili olarak okunması yapılıyor. İnsanlar oradan saçılan mesirlerin inanış olarak okunduğuna hastalığına şifa olduğunu inandığı için oradan tek bir mesir kapmak için birbirleriyle yarış halinde oluyorlar. Festivalin Manisamıza ve ülkemize hayırlı olmasını temenni ediyorum.”

Geleneğin tarihçesi

Osmanlı Padişahı Yavuz Sultan Selim’in eşi, Kanuni Sultan Süleyman’ın annesi Ayşe Hafsa Sultan Manisa’da hastalanınca, dönemin ünlü hekimi Merkez Efendi, sultan için baharat karışımıyla macun hazırladı. Bir süre sonra iyileşen Ayşe Hafsa Sultan, macunun her yıl aynı dönemde karılarak halka saçılmasını buyurdu. Bunun üzerine her yıl nevruzda hazırlanan mesir macunu, Manisa’daki Sultan Camisi’nin kubbe ve şerefeleri ile çevresindeki 35 noktadan halka saçılıyor.

479 yıldır içeriği bozulmadan hazırlanan mesir macununun içinde şunlar bulunuyor:

“Tarçın, karabiber, yenibahar, karanfil, çörek otu, hardal tohumu, anason, kişniş, zencefil, hibiskus, zerdeçal, hindistan cevizi, rezene, kebabiye, sinameki, sarıhalile, vanilya, darı fülfül, kakule, havlıcan, hıyarşembe, safran, kimyon, çam sakızı, mürsafi, meyan balı, zulumba, limon kabuğu, portakal kabuğu, deve dikeni tohumu, keten tohumu, keçiboynuzu, udi hindi, ısırgan tohumu, akbiber, üzüm çekirdeği, hayıt tohumu, biberiye, funda yaprağı, melisa otu, karahalile.”